We zijn bijna 4 ‘corona-maanden’ verder en ik ben de tijd een beetje kwijt. Of eigenlijk niet de tijd, maar het moment. Ik weet namelijk niet zo goed welk moment het is: zitten we nou aan het begin, in het midden of aan het einde van de corona-crisis? Het is overduidelijk dat het aantal ziektegevallen afneemt. Ik hoop dat we daarmee aan het einde van die crisis zitten. Maar volgens deskundigen moet de echte financiele crisis nog komen. Qua economie zitten we dus nog maar aan het begin van de malaise.
Net als velen heb ik weken thuis zitten beeldbellen. Van vroeg tot laat, in mijn geval op zolder. Het was even wennen, maar ging eigenlijk toch prima. En natuurlijk hadden we in iedere vergadering iets te bespreken om het ijs te breken. “Corona, wat betekent dit nou?” Is het een kans? Kan het een gamechanger zijn? Zitten er grenzen aan de manier waarop we onze economie hebben georganiseerd? Steevast werd er even opgesomd wat er wel goed was. Minder reistijd, minder stress, effectiever werken. Of de andere kant van de medaille: minder opdrachten, producten schaars, geen financiele buffer. In beide gevallen tijd voor bezinning.
Massaal werd er gesproken over “dat wat er echt toe doet”: gezondheid, je geliefden kunnen zien, voedselvoorraad, vrijheid. De dingen die we nodig hebben om ons goed te voelen en ‘wel te zijn’. Initiatieven die dit bevorderen werden gepromoot en ondersteund. Lokaal geproduceerd voedsel gaf ons zekerheid. Schone lucht door minder verkeer was letterlijk een verademing. En de natuur gaf ons vrijheid zonder risico’s.
Ik durf te wedden dat ook u zich voornam om een aantal positieve corona-dingen te behouden. dat ook u een aantal goede voornemens had. Voor thuis, maar misschien ook wel werkgerelateerd. Het zou toch mooi zijn als we samen toewerken naar een duurzamere economie. Die minder gevoelig is voor recessies. Misschien kosten (en CO2 ) besparen door minder te reizen. Of meer lokale grondstoffen gebruiken. U heeft vast een idee wat dat in uw geval kan zijn.
Schrijf die goede voornemens alsnog op een briefje. Plak ze op de muur. Want misschien is dit “het moment” en dat wil je dan toch niet voorbij laten gaan…
Nienke Homan
